Dobrze że jesteś

Tak sobie dorastasz obok mnie a ja nadziwić się nie mogę...
Widzę jak z każdym dniem coraz więcej słów wypowiedzieć potrafisz,jak bieg staje się szybszy, równowagę łapiesz łatwiej niż jeszcze wczoraj,jak tortury na kocie stają się coraz to wymyślniejsze...
Jak smakują Ci gofry i szpinak na zmianę..

Jak kwiaty wąchasz i marszczysz nosek,jak mrówkom przygladasz się z zachwytem,jak do pana na lotni wołasz "kaka"...
Jak puzzle z kotkiem składasz i z klocków budujesz zamiast tylko burzyć...
Jak każdy włos robi się dłuższy,jak z kapci wyrastasz,jak nos Twój coraz bardziej do mojego robi się podobny...
Tak sobie dorastasz,a ja jestem obok i nadziwić się nie mogę...Jestem obok,bo jeszcze mogę być,
jeszcze mi pozwalasz... 

Post poczyniony rok temu. Do dziś aktualny...

Dziś słyszę "Mamusiu, czy Ty nie rozumiesz...?"
Fakt nie rozumiałam, nie wiedziałam i nie spodziewałam się, że małego człowieka można tak kochać.

Dziś słyszę "Wiesz?"
Już wiem.

Dziś słyszę "Jesteś dumna?"
Jestem. Bardzo. Każdego dnia.

Dziś słyszę "Kocham Cię"
I nic mi więcej nie trzeba.

Razem a jednak osobno, osobno a jednak razem

Za każdym razem kiedy T.  wyjeżdża dopada mnie poczucie beznadziei i myśli krążą ciągle wokół tego w jak "czarnej dupie" jestem. Ja ale i kilkaset czy kilkanaście tysięcy kobiet w tym kraju. Zawsze wtedy zastanawiam się dlaczego musi być tak, że aby
móc żyć godnie,mogąc mieszkać "na swoim", nie licząc każdego grosza od pierwszego do pierwszego trzeba albo tyrać po kilkanaście godzin na dobę albo wyjechać z tego kraju. W sumie na jedno wychodzi bo tak czy siak, czasu dla rodziny brak...

Mówią "coś kosztem czegoś" - owszem, ale koszt ten jest bardzo wysoki i często myślę jaki będzie efekt tej rozłąki. Jakie konsekwencje poniesiemy jako rodzina... Brrr...

Mówią "inni mają gorzej" - zgodzę się i trzymam się kurczowo tej myśli... a raczej tej, że mamy naprawdę wiele - jesteśmy zdrowi, młodzi, kochana istota daje nam wiele szczęścia...

Inni mają gorzej...

Wiosna ach to Ty!

Wiosna to czas kiedy w człowieka wstępują nowe siły, kiedy więcej "się chce", kiedy budzimy się z zimowego letargu. To dużo lepszy czas na podejmowanie nowych wyzwań. Dla mnie zdecydowanie lepszy niż Noworoczne obiecanki cacanki.To również czas porządków. Porządków typowo przyziemnych (Okna wręcz krzyczą "Umyj nas"), ale także tych w sercu i umyśle. To czas zweryfikowania własnej osoby, swoich dokonań, zaniedbań, oceny ludzi którzy nas otaczają, przyjaźni...

Najlepsze wspomnienia zostają w nas na zawsze. Najlepsze sny ulatują szybciej niż byśmy tego chcieli. Największe marzenia gonimy i spełniamy,bądź stoimy w miejscu i pozwalamy im uciec.
Drogi nasze krzyżują się,nasze losy zapętlają,czasami rozchodzą.
Najlepsi ludzie odejdą jeśli im na to pozwolisz. Nie pozwól.


Niektórym ludziom należy pozwolić odejść. Dla naszego własnego dobra.
Chociaż czasem budząc się w nocy masz ochotę zadzwonić i powiedzieć "Cześć, co słychać?"
 

A tymczasem cieszymy się wiosenną aurą.

Ko-chau

Notka wspominkowa.

Coś straciłam nie mogąc przytulić Cię zaraz po narodzinach…mogłam jedynie chwycić na chwilkę twój maleńki paluszek… coś straciłam nie mogąc swobodnie Cię nakarmić…czułam się gorszą matką. Tą która nie dość, że nie potrafi sprowadzić na świat własnego dziecka, nie umie się też nim zająć…
a jednak jesteś tu teraz ze mną i co wieczór trzymając Cię za ten sam kochany palec uświadamiam sobie jak bardzo myliłam się - jednym słowem „Ko-chau” sprawiasz że serce matki jest coraz większe,mocniejsze.
Gotowe na każdą burzę.
Powtarzam sobie, że zarówno mnie jak i Tobie nie mogło trafić się lepiej.
Wiem że czujesz tak samo.
Ko-chau <3

Matka hipokrytka

Konsekwencja nie jest moją dobrą stroną. Ale kiedy tak się zastanawiam, w zasadzie  tylko do siebie bywam niekonsekwentna... Dieta,szycie,pisanie,prasowanie...DRAMAT!
W stosunku do mojego własnego dziecka bądź "grupowego" bywam jednak wręcz żołniersko słowna. Zachęcam i uczę, krok po kroku dążąc do celu. Zawsze powtarzam "uda Ci się", "nie udaje się tylko temu, kto nie próbuje". Staram się słuchać, jeśli widzę że coś ewidentnie "nie idzie", pomagam. Ale nadal próbujemy. Razem.
W wielu przypadkach takie działanie pozwoliło mi wypracować w dziecku dobre nawyki. I w taki sposób udało mi się już "wygrać" z własnym dzieckiem w kwestii wymuszania, jedzenia, mycia zębów, ubierania.  Nadal walczymy o sprzątanie i póki co bywa czasami że nerwy mam w strzępach.

Dzięki Niej staram się być konsekwentną również w stosunku do siebie żeby nie zostać kiedyś posądzoną o hipokryzję! :)
Zaczynam od małych rzeczy. Dziś po kąpieli wklepuję balsam,

I promise :)